biopot

گلدان های زیست تخریب پذیر؛ جایگزین گلدان های پلاستیکی

در عصر حاضر، مردم باید نسبت به آینده محیط زیست آگاه باشند و زمانی که مصرف کنندگان آگاهی زیست محیطی بیشتری پیدا کنند، صنایع مختلف تحت فشار قرار می گیرند تا محصولات خود را به شکل پایدار و سازگار با محیط زیست تولید کنند. در این میان صنعت بزرگ کشاورزی و به خصوص باغبانی حائز اهمیت است زیرا به صورت مستقیم با سلامت جامعه در ارتباط می باشد.

عوامل متعددی به پایداری صنعت باغبانی کمک می کنند که می توان به فاکتورهایی از جمله کنترل موثر حشرات، کوددهی، کنترل مصرف آب، بهینه سازی محیط کاشت، انتخاب ظروف کاشت مناسب، انتخاب گیاه و بازیافت پلاستیک اشاره نمود.

پیشرفت های قابل توجهی در پایداری صنعت باغبانی در چند دهه اخیر رخ داده است. حرکت به سمت شیوه های مدیریت بهتر در زمینه هایی مانند مدیریت تلفیقی آفات (IPM)، کاربرد کودهای کندرها و آبیاری قطره ای از ویژگی های صنعت کشاورزی امروز است. با این حال، برای پایداری طولانی مدت صنعت باغبانی باید بر موانع متعددی غلبه کرد. یکی از این موانع، استفاده فراوان از پلاستیک در باغبانی است. گلدان های پلاستیکی که به عنوان استاندارد صنعتی تولید گل و گیاه از دهه 1960 وارد صنعت باغبانی شده اند، علیرغم مزایایی که دارد، دو محدودیت عمده و مهم دارند. دیواره های گلدان های پلاستیکی غیر قابل نفوذ هستند. بنابراین هنگامی که ریشه ها با سطح دیواره ها برخورد می کنند، دور گلدان می چرخند. چرخش ریشه ها به نوبه خود منجر به استقرار ضعیف گیاه در فضای سبز می شود. یکی دیگر از محدودیت های پلاستیک، مسئله دفع و بازیافت صحیح آن می باشد تا آسیبی به محیط زیست وارد نشود. بازیافت محصولات باغبانی مانند گلدان های پلاستیکی به دلیل آلودگی هایی از جمله بقایای خاک، پوشش گیاهی، رطوبت، آلودگی با آفت کش ها و تخریب گلدان توسط اشعه ماوراء بنفش پیچیده تر هم می شود.

از آنجایی که گزینه های بازیافت برای گلدان های پلاستیکی محدود است و استفاده مجدد از گلدان ها همیشه امکان پذیر نیست، صنعت باغبانی باید در جهت دیگری حرکت کند تا استفاده از پلاستیک کاهش یابد و پایداری تولید بیشتر شود. یکی از راهکارهای موجود، استفاده از گلدان های زیست تخریب پذیر یا بایوپات می باشد. استفاده از گلدان های زیست تخریب پذیر به جای گلدان های پلاستیکی تاثیر زیادی بر حفاظت از طبیعت خواهد داشت. بایو پات ها به انواعی از گلدان گفته می شود که از مواد نفتی ساخته نشده اند و به سرعت در محیط زیست تخریب می شوند. تخریب سریع، بسته به نوع گلدان استفاده شده می تواند یک فصل رشدی یا چند سال تعریف شود. جدا از خاصیت زیست تخریب پذیری، بایوپات ها مزایای فراوانی از جمله عدم مشکلات ریشه، عدم تنش در زمان انتقال نشا، ظرفیت نگهداری خوب آب، خواص تغذیه ای برای گیاه به عنوان بستر نگهدارنده در مقایسه با گلدان های پلاستیکی دارند.

بایوپات ها به دو دسته قابل کشت (زیست تخریب پذیر) و کمپوست شونده طبقه بندی می شوند. گلدان های قابل کشت به شکلی طراحی شده اند که ریشه گیاه می تواند از طریق دیواره های آن خارج شود بنابراین گلدان ها همراه با گیاه در زمین کشت می شوند. استفاده از این نوع گلدان ها موجب صرفه جویی در زمان و هزینه می شود، شوک انتقال گیاه به زمین کاهش می یابد و از ضایعات گلدان جلوگیری می کند. میزان زیست تخریب پذیری این نوع از بایوپات ها بستگی به عوامل مختلفی از جمله نوع ماده استفاده شده، نیتروژن، رطوبت، دما، pH و جمعیت میکروبی خاک دارد.

بایوپات های کمپوست شونده نیز به گونه ای طراحی شده اند که قبل از کشت از چرخه تولید خارج شده، تخریب و تبدیل به کمپوست می شوند. این نوع از گلدان ها با روندی مشابه کاغذ تجزیه شده و در نهایت به دی اکسید کربن، آب و بایومس غیر سمی تبدیل می شود. بیشتر این گلدان ها از مواد خام تجدیدپذیر ساخته شده اند.

بایوپات ها از انواع مختلفی از مواد خام تجدیدپذیر، بازیافتی و ضایعات از جمله کاغذ، پیت، فیبرهای نارگیل، پوسته برنج، کاه برنج، کودهای حیوانی، بایوپلاستیک ها و پر مرغ ساخته می شوند. بایوپات ها نه تنها مصرف انرژی را کاهش می دهند بلکه انواع قابل کشت می توانند شوک جابه جایی در گیاه و نیاز به بازیافت را کاهش دهند. انواع خاصی از بایوپات ها دارای مزایای بیشتری نیز هستند به عنوان مثال گلدان های ساخته شده از پوسته نارگیل دارای خاصیت مقاومت به رشد باکتری و قارچ هستند.

تحقیقات متعددی با تمرکز بر ظاهر و دوام بایوپات ها در محصولات گلخانه ای با دوره رشد طولانی در حال انجام است. همچنین محققین در مورد بهره وری آب در گلدان های بایو مطالعات زیادی داشته اند.  وانگ و همکاران (2016) گزارش دادند میزان مصرف آب در گلدان های بایو نسبت به انواع گلدان های استاندارد پلاستیکی کمتر است.

مواد زیست تخریب پذیر، انقلابی برای نسل آینده در نظر گرفته می شود زیرا ماهیت زیست تخریب پذیری، آن را نسبت به پلاستیک های معمولی برتری می دهد. حتی میزان تجزیه زیستی را می توان بر اساس نیاز توسط مواد خاص استفاده شده، تنظیم کرد. همچنین، اگر خواص مکانیکی پلیمرها ضعیف باشد، می تواند با ترکیب با مواد دیگر اصلاح شود و در نتیجه کیفیت آن بهبود یابد. هنوز تحقیقات زیادی در این زمینه در حال انجام است تا بتوان به یک ماده ایده آل از نظر اقتصادی و بازار پسندی برای تولید گلدان های زیست تخریب پذیر دست یافت.

منابع :

  • Conneway, R. L. (2013). Evaluating Biodegradable Containers as Alternatives to Plastic Pots. West Virginia University.
  • Stone, P. F. (2017). Evaluation of Biosolids for Use in Biodegradable Transplant Containers (Doctoral dissertation, Virginia Tech).
  • Cherian, E., Arackal, J. J., Jayasree Joshi, T., & Anitha Krishnan, V. C. (2022). Biodegradable Pots—For Sustainable Environment. Biodegradable Materials and Their Applications, 653-671.

 

This post is also available in: English

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *