مدیریت زباله های پزشکی

اثرات زباله های پزشکی بر محیط زیست

مخرب ترین تأثیری که پسماندهای پزشکی ایجاد می کنند بر روی دریاها می باشد، که این تاثیر بدلیل تخلیه سموم به آب هایی است که می تواند توسط موجودات زنده اقیانوس مصرف شود. این سموم با ورود و مداخله در زنجیره غذایی، سرانجام به انسانهایی که موجودات دریایی را مصرف می کنند، می رسند. قرار گرفتن انسان در معرض چنین سمومی می تواند مانع رشد او شده و نقایص مادرزادی به دنبال داشته باشد. حجم بالای استفاده از پلاستیک در زمینه پزشکی نیز خود تهدیدی خطرناک برای محیط زیست است. اعتماد کنونی کشور ها به مواد پلاستیکی، ضمن حفظ سترونی تجهیزات پزشکی، ریشه در قابلیت های منحصر به فردی مانندسبک وزن بودن، مقرون به صرفه بودن و با دوام بودن آن ها دارد.

مدیریت زباله های پزشکی

در ایالات متحده امریکا روش های متفاوتی اجرا می شود از جمله: مدیریت زباله ها در محل تولید، همچنین این گونه زباله ها را می توان به منظور مدیریت در محلی دیگر با استفاده از وسایل حمل کننده مانند وانت توسط یک شرکت دفع زباله پزشکی جمع آوری کرد، روش دیگر دفع زباله های بالینی ارسال پستی آن ها می باشد که در این روش به بیمارستان ها  اجازه  داده می شود تا زباله های ایجاد شده را به سازندگان اولیه مواد و تجهیزات مذکور بازگردانند، به عنوان مثال، داروها و تجهیزات ضایعاتی را می توان به شرکت های تولید کننده آن ها به منظور بازیافت و استفاده در جای مناسب برگرداند. در روش اخیر، زباله ها از طریق خدمات پستی ایالات متحده و تحت کنترل قوانین سخت گیرانه ای حمل می شوند.

در هند، اگرچه روشهای مختلفی برای دفع زباله های بالینی وجود دارد، اما متاسفانه هدفمند نبوده و اغلب مضر هستند تا مفید. هرچند می توان مواد زاید پزشکی که به مایعات بدن آغشته است را سوزانده یا داخل اتوکلاو قرارداد و این روش می تواند راه حل خوبی برای خنثی سازی این گونه زباله باشد، اما بیشتر مراکز درمانی از این روش پیروی نمی کنند. متاسفانه اغلب زباله های پزشکی به اقیانوس ریخته شده یا دفن می شوند. دفع نامناسب این گونه زباله ها می تواند منجر به بیماریهای بسیاری در حیوانات و همچنین انسانها شود. به عنوان مثال، گاوها در هند، با مصرف زباله های آلوده می توانند این عفونت ها را به انسانهایی که مصرف کننده محصولات آنها از جمله شیر و گوشت هستند انتقال دهند.

به منظور تفکیک زباله پزشکی دستور العمل هایی بوجود آمده است که آخرین دستورالعمل کدگذاری رنگی می باشد:

کیسه های قرمز – سرنگ (بدون سوزن)، دستکش آلوده، کاتتر، لوله های IV و …… بایستی در یک کیسه قرمز رنگ دفع و  سپس سوزانده شوند.

کیسه های زرد – تمامی پانسمان ها، بانداژها و پنبه هایی که با مایعات بدن آغشته شده اند، کیسه های خون، ضایعات آناتومیک انسان و اعضای بدن بایستی در کیسه های زرد دور ریخته شوند.

جعبه مقوایی با مارک آبی – ویال های شیشه ای، آمپول ها، سایر ظروف شیشه ای بایستی در یک جعبه مقوایی با برچسب یا مارک آبی، دور ریخته شود.

ظروف سفید  – سوزن ها، ابزار تیز و تیغه ها در ظرف هایی به رنگ سفید دور ریخته می شوند.

کیسه های سیاه – این کیسه ها برای زباله های غیر زیست پزشکی استفاده می شوند. در یک بیمارستان، این گونه زباله ها شامل سبزیجات و پوست میوه ها، دورریز غذاها و مواد بسته بندی می شود مانند داروها، کلاه های یکبار مصرف، ماسک های یکبار مصرف، روکش های یکبار مصرف کفش، لیوان های یکبار مصرف، کارتن، گردگیرها، زباله های آشپزخانه و غیره.

منابع: www.wikipedia.org

www.biobasedpress.eu

This post is also available in: English