ردپای میکروپلاستیک در بدن انسان
آلودگی‌های پلاستیکی در خشکی، هوا و آب یک مشکل جهانی است. حتی وقتی کیسه‌های پلاستیکی یا بطری‌های آب تجزیه شده و قابل دیدن نیستند، می‌توانند محیط‌زیست را آلوده کنند. ذرات ریز پلاستیکی در آب‌های لوله‌کشی، آب بطری و در هوایی که تنفس می‌کنیم همیشه وجود دارند و به گفته محققان، غیرممکن است که کاملاً خود را از مصرف پلاستیک محافظت کنیم. انواع مواد و بسته‌بندی‌های غذایی همچنین حاوی ذرات ریز پلاستیک است. به طوری که محققان دانشگاه اکسستر بریتانیا و دانشگاه کوئینزلند استرالیا این ذرات را در غذاهای مختلف دریایی از جمله صدف، میگو، ماهی و خرچنگ کشف کردند.
مدتهاست این نگرانی وجود دارد که مواد شیمیایی موجود در پلاستیک، طیف گسترده‌ای از مشکلات سلامتی از دیابت و چاقی گرفته تا اختلال عملکرد جنسی و ناباروری را به همراه داشته باشد. همچنین، به گفته محققان، ذرات میکروسکوپی پلاستیک در اندام‌های اصلی، ممکن است خاصیت سرطان‌زایی داشته باشند و منجر به التهاب در بدن شوند. تحقیقات قبلی نشان داده بود که به طور متوسط، مردم هر هفته حدود ۵ گرم پلاستیک مصرف می‌کنند؛ یعنی به اندازه یک کارت اعتباری.
دانشمندان قطعات پلاستیکی با قطر کمتر از ۵ میلی‌متر یا حدود 0.2 اینچ را در دسته میکروپلاستیک‌ها قرار می‌دهند. نانوپلاستیک‌ها از میکروپلاستیک‌ها کوچک‌تر بوده و قطری کمتر از 0.001 میلی‌متر دارند.
با توجه به مشاهدات موجود مبنی بر قابلیت عبور ذرات پلاستیک از دستگاه گوارش انسان، اکنون تمرکز مطالعات بر احتمال تجمع این ذرات در اندام‌های انسانی است. در پژوهشی جدید، محققان به طور خاص وجود نانوپلاستیک و میکروپلاستیک‌ها در بافت‌‌ها و اندام‌های مختلف بدن انسان مورد بررسی قرار داده اند.
در این راستا، محققان نمونه‌هایی از بافت مغز و بدن که در بیماری‌های اعصاب مانند آلزایمر درگیر هستند، جمع‌آوری کرده و ۴۷ نمونه از ریه‌ها، کبد، طحال و کلیه‌ها را بررسی کردند. این چهار اندام احتمالا در تصفیه یا انباشتن نانوپلاستیک‌ها نقش دارند. این گروه روشی برای استخراج پلاستیک‌ها از نمونه‌ها و آنالیز آن‌ها با استفاده از طیف سنجی µ-رامان توسعه داده و یک برنامه کامپیوتری طراحی کردند که اطلاعات مربوط به شمارش ذرات پلاستیکی را به واحد‌های سطح و جرم تبدیل می‌کند. این افراد قصد دارند این ابزار را به صورت آنلاین به اشتراک بگذارند تا محققان دیگر بتوانند نتایج خود را به روشی استاندارد گزارش دهند. این منبع مشترک به ایجاد یک بانک اطلاعاتی کمک می‌کند تا بتوان میزان مواجهه اندام‌ها با پلاستیک در افراد مختلف را با گذشت زمان و در فضاهای جغرافیایی مقایسه کرد.
این روش به محققان اجازه می‌دهد تا ده‌ها نوع ماده پلاستیکی موجود در بافت‌های انسانی از جمله پلی‌کربنات (PC)، پلی اتیلن ترفتالات (PET) و پلی اتیلن (PE) را کشف کنند. هنگامی‌که این روش با روش طیف‌سنجی جرمی ترکیب شد، آلودگی‌های پلاستیکی در نمونه‌ها قابل مشاهده بود. بیس فنول A که با وجود نگرانی‌های بهداشتی، هنوز هم در بسیاری از ظروف مواد غذایی مورد استفاده قرار می‌گیرد، در ۴۷ نمونه انسانی یافت شد.
این تحقیق اولین مطالعه برای بررسی میکرو و نانوپلاستیک در اندام‌های انسانی است. همچنین اهداکنندگان بافت اطلاعات دقیقی در مورد شیوه زندگی، رژیم غذایی و موقعیت شغلی خود ارائه دادند. بنابراین، تحقیق کنونی اطلاعات جدیدی را در اختیار سایر پژوهشگران قرار می‌دهد.
متاسفانه این موضوع که مواد غیرتخریب‌پذیر موجود در محیط‌زیست می‌توانند وارد بافت‌های انسانی شده و انباشته شوند نگران کننده است. اما انسان ها می توانند قرار گرفتن در معرض پلاستیک را با استفاده از وسایل قابل استفاده مجدد به جای ظروف یکبار مصرف، کاهش دهند. همچنین می‌توانند مواد غذایی بدون بسته‌بندی خریداری کرده و از بطری‌های آب و سایر ظروف ساخته شده از سرامیک، فلزات یا سایر منابع غیر پلاستیک استفاده نمایند.
منبع:
This post is also available in: English
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.